محمود پاک نیت (زاده ۱۳۳۱ کازرون) با مجموعه پرطرفدار «روزی روزگاری» به محبوبیت دست یافت. و محبوبیت او با مجموعه‌های «پدرسالار» و «پس از باران» ادامه یافت. او در سریال یوسف پیامبر در نقش حضرت یعقوب ایفای نقش کرده است. با پاک نیت پادشاه شامسا سریال «پشت کوه‌های بلند» درباره ی سفر و گردشگری به گفت و گو نشستیم.
شاید کمتر جایی پیدا شود که محبت شیرازی‌ها را داشته باشد چرا؟
شیرازی‌ها یک نوع محبت خاصی دارند مخصوصاً به مهمانی که بر آنها وارد می‌شود نه اینکه چون شیرازی‌ام از زبان آنانی که با مردم مهمانواز شیراز برخورد کردند بارها شنیده‌ام. شیرازی‌ها مهمان دوستند و این رفتار و کردارشان در دل مردم مانده و این جذابیت شیراز است. مردم شیراز هنوز تغییر نکرده‌اند و هویت خود را حفظ کرده‌اند. می‌گویند: همنشین تو به باید / تا تو را فزونی بیفزاید
آدم با هر کسی نشست و برخاست کند تاثیر میگیرد. شیرازی‌ها به خاطر صداقتشان چیزهایی بد دیگران را نمی‌گیرند بلکه خوبیها را دریافت و حفظ می‌کنند و تحویل مهمانهایشان می‌دهند.
وقت دلتنگی به کجا می‌رفتید؟
شیراز باغهای زیادی دارد. قصرالدشت بود که الان بیشتر آن آپارتمان شده است. در همین خیابان زند مردم عصرهای پنج شنبه و جمعه‌شان را می‌گذراندند. برای شیرازی‌ها هرجایی که بگویی لذت‌بخش است.هر جایی که یک سایه و درختی باشد در تابستان زود بساطشان را پهن می‌کنند و دوتا پتو می‌اندازند و به قول خودشان کاهو با سکنجبین یا سرکه و نان و پنیر و سبزی و کتلت و چایی را به همراه می‌آورند و از آن مکانی که نشسته‌اند لذت می‌برند. برایشان فرقی نمی‌کند کجا هستند هر جای سبزی می‌توانند اتراق کنند و لذت ببرند.
کدام را بیشتر دوست داشتید؟مقبره خواجوی کرمانی؟ سعدی یا حافظ ؟
من هر سه را دوست دارم. چون اینها کسانی هستند که کارهای ادبی و فرهنگی در شیراز انجام دادند و ماندگارند و همیشه هستند. به قول سعدی هرگز نمیرد کسی که دلش زنده شد به عشق
کسی که عاشق هست نمی‌میرد و همیشه وجود دارد من هرسه را دوست دارم.
اگر بخواهید یک بیت از حافظ بخوانید چه می‌گویید؟
هر که آمد به جهان نقش خرابی دارد/ در خرابات بگویید که هشیار کجاست
یکی از آداب و رسوم شیرازی که از قدیم باقی مانده است، چیست؟
شیرازی‌ها وقتی جایی می‌روند خانوادگی راهی می‌شوند مثلاً اگر قراراست ما امشب مهمان داشته باشیم تمام خانواده‌ی یک فامیل جمع می‌شوند و تک تک نمی‌آیند.همدیگر را آگاه می‌کنند که امشب خانه فلانی دعوت هستیم.
غذاهای معروف شیراز کدامند؟
دو تا غذای معروف دارد یکی آش سبزی شیراز که مردم شیراز معمولا آن را در صبح می‌خورند به خاطر اینکه غذا خیلی سنگینی است که البته من دیدم آبادانی همان آش را می‌خورند و دیگری کلم پلو شیراز که خیلی معروف است . شکرپلو هم است که حالا تهرانی‌ها از آن به اسم شیرین پلو نام می‌برند. شکرپلو را با قیمه می‌خورند. آش سبزی عین آش شله قلمکار تهران است اما در آن سبزیجات است که تره و ترخان از سبزیجات اصلی آن هستند .
آشپز قابلی هستید! به کدام کشورها سفر کرده‌اید؟
من اکثر کشورهای اروپایی را دیده‌ام. به توکیو ژاپن هم دوبار رفتم چون برادر خانمم حدود۴۰ سال است که آنجا زندگی می‌کند. به دبی و مالزی هم سفر کردم.
کدام کشور و کدام آثار برای شما جالب‌تربوده است؟
هیچ کدام مثل ایران برای من نبوده است چون ایران هم چهار فصل دارد هم آب و هوای متنوع و جذابیت‌های خاص که من هیچ کجای دنیا ندیده‌ام. نمی‌خواهم خودنمایی یا تعریف کرده باشم اما من و خانمم ازهر چی اروپا بود زده شدیم.
چرا؟
چون آنچه درتصورات انسان‌هاست آنجا نیست. در تصور به قول آنها ما جهان سوم‌ها اروپاییان هیچ چیز ندارند اما درعین حال پز می‌دهند که همه چیز داریم شاید از نظر صنعت بسیار پیشرفته باشند اما از نظر مسایل معنوی و انسانی گاهی بعضی جاها زیر صفرند این است که من ایران را بر تمام دنیا ترجیح می‌دهم مخصوصا شیراز خودمان را. و متأسفم که ما قدر این گوهر و زیبایی‌ها و نعمت‌های خدادادی‌اش را نمی‌دانیم.
آن کشورها چگونه با حضور گردشگر برای خودشان ارزآوری می‌کنند؟
بیشتر کشورهای اروپایی اگر صنعت گردشگری نداشتند از نظر اقتصادی صفر بودند چون دارای منابع طبیعی، معدنی و زیر زمینی به عنوان سرمایه‌ی خدادادی نیستند. آلمان، فرانسه، ایتالیا و اسپانیا بسیار به گردشگری اهمیت می‌دهند و درآمد زیادی از این راه کسب می‌کنند برخلاف ما که اصلا به گردشگری اهمیت نمی‌دهیم و هیچ تبلیغی روی این قصیه نداریم. گردشگری محل امرار معاش آنها است بنابراین تبلیغات درست و گسترده‌ای انجام می‌دهند و متقابلاً گردشگران هم آنجا پول خرج می‌کنند و لذت می‌برند. از طرفی اهالی همان کشورها به دیگر نقاط جهان هم با علاقه سفر می‌کنند و از کشف دنیا و دیدن فرهنگ‌های مختلف با علاقه بهره می‌برند اما به دلیل عدم تبلیغات هیچ کس به ایران نمی‌آید و دلارهایش را در این کشور سراسر زیبایی تاریخی و طبیعی خرج نمی‌کند. چون ما نسبت به این قضیه ناآگاه عمل می‌کنیم .ما کشور چهار فصلی هستیم .در هر فصلی هر کسی به ایران بیاید با سفر به نقاط مختلف ایران میتواند چهار فصل را ببینید. هر جای ایران میتواند بهار، زمستان، پاییز و تابستان را داشته باشد. یعنی ما در هر لحظه چهار فصلیم اما آنها اینگونه نیستند. در عوض از هر آنچه دارند نهایت استفاده را می‌برند.
یک بخشی از گردشگری به نام گردشگری مذهبی به وجود مرقد شاه چراغ در شیراز باز می‌گردد. از شاه چراغ چه خاطره‌ای دارید؟
شاه چراغ جایی بوده که همیشه پایگاه شیرازی‌ها بوده است. تمام مراسم عزاداری در شاه چراغ بود. اوایل انقلاب خدا رحمت کند آسید مهدی دستغیب آنجا سخنرانی می‌کرد و مردم آنجا جمع می‌شدند.
ما حتا در موسیقی محلی هم شاه چراغ را داریم، شاهچراغ با زندگی مردم شیراز عجین شده است.
استان فارس دارای قومیت‌های مختلف است. آیا تا کنون با عشایر استان فارس از نزدیک همنشین بوده‌اید؟
قبل از انقلاب ما تئاتر عروسکی داشتیم که در روستاهای مختلف اجرا می‌کردیم مخصوصاً برای عشایر و دانش‌آموزان آنجا. خاطرات زیادی دارم از برخورد با عشایر که مصداق این سخن است که دید و کردار و گفتار هر کسی به وسعت فضای جلوی او باز می‌گردد. من آنجا انسان‌های بسیار بخشنده و مهمان‌نوازی را دیدم که ممکن بود خود برای تهیه غذا در مضیقه باشند اما برای مهمان گوسفند سر می‌بریدند. این دست و دلبازی عجیب و غریب فقط برازنده‌ی خود آنهاست. محبت و احترام و مهمان‌نوازی که آنها قائلند شاید هیچ کس دیگر نداشته باشد. من از نزدیک ۵- ۶ سال با آنها آشنا بودم، زندگی کردم و لذت بردم.
صنایع دستی‌شان هم که بی نظیر است قالی‌بافی، گلیم‌بافی، جاجیم و پارچه‌هایی که خودشان می‌بافند و در چادرهایشان آویزان می‌کنند. اینها چیزهایی است که فقط در عشایر پیدا می‌شود.
[ دو شنبه 14 / 2 / 1392برچسب:شیراز,
] [ 6 PM ] [ roudijani ][
شیراز، نامی خیال انگیز
در افسانه ها آمده است که شیراز فرزند تهمورس (از پادشاهان سلسله پیشدادیان) شهر شیراز را تأسیس کرد و نام خود را بدان بخشید. به روایتی دیگر، نام این دیار، "شهرراز" بوده که به اختصار شهر از و شیراز خوانده شده است.
در حالی که بر اساس تحقیقات "تدسکو" شیراز به معنای مرکز انگور خوب است، "ابن حوقل"، جغرافی دان مسلمان قرن چهارم هجری، علت نامگذاری شیراز شباهت این سرزمین به اندرون شیر می داند، چرا که به قول او عموما" خواربار نواحی دیگر بدانجا حمل می شد و از آنجا چیزی به جایی نمی بردند. و بالاخره بنا به نوشته کتاب "صورالاقالیم"، از جهت وجود دام های بسیار در دشت شیراز، آنجا را "شیرساز" نامیده اند
باری، بیش از هر چیز نام زیبا و سحرانگیز شیراز که واژه ای فارسی است، بهترین گواه بر این باور است که برخلاف پندار پاره ای از جغرافی دانان مسلمان، تأسیس این شهر به قرن ها قبل از ورود اسلام به ایران باز می گردد، شیراز، هم اکنون نیز در محل تقاطع مهمترین راه های ارتباطی شمال به جنوب و شرق به غرب کشور است و این موقعیت در ادوار قبل از اسلام شاخص تر بوده، چرا که در عهد هخامنشیان، شیراز بر سر راه شوش (پایتخت هخامنشی) به تخت جمشید و پاسارگاد بوده و در عهد ساسانیان راه ارتباطی شهرهای بسیار مهمی چون بیشابور و گور با استخر، از جلگه شیراز می گذشت. در نتیجه مسلم است که چنین محل حاصلخیز و خوش آب و هوایی که در تقاطع مسیرهای مهمی که برشمرده شد، قرار داشته، هرگز خالی از آبادی و سکنه نبوده است. وجود آثار قدیمی مانند قصر ابونصر در حوالی شیراز که قدمت آن به دوره اشکانیان می رسد و نقوش برجسته برم دلک، (در چندکیلومتری شرق قصر ابونصر) که از آثار دوره ساسانی است و قلعه بزرگ بندر (فهندر، پهندر، قهندز، کهندژ) در سمت شرق تنگ سعدی و چند نقش برجسته در دهکده گویم در چهار فرسنگی شمال غرب شیراز و همچنین پیدا شدن سکه هایی در ضمن حفاری های قصر ابونصر، که بر آنها با خط پهلوی نام شیراز نقش بسته است، جملگی بر وجود شهر یا بلوکی به نام شیراز، در همین محل در دوران قبل از اسلام دلالت دارد.
علاوه بر آنچه گفته شد، کاوش های باستان شناسی در تخت جمشید، به سرپرستی کامرون در سال 1314 ه.ش، به پیدایش خشت نبشته هایی انجامید که بر روی چند فقره از آنها نام شیراز مشخص بود. بدین ترتیب می توان احتمال داد، این وادی که در عهد رونق تخت جمشید، آبادی کوچکی بیش نبوده است، بعد از انهدام پایتخت هخامنشیان، سمندروار از دل خاکستر آن دیار برپا خاسته است.
آخرین کلام این که در اشعاری از شاهنامه فردوسی، استاد حماسه سرای طوسی، به مناسبت هایی از شیراز یاد شده، مثلاً راجع به شیراز در عهد کیانیان آمده است
دوهفته در این نیز بخشید مرد
سوم هفته آهنگ شیراز کرد
هیونان فرستاد چندی ز ری
سوی پارس، نزدیک کاوس کی
شیراز قلعه ای به نام شاه موبد دارد. وی همچنین از دو آتشکده به نام های کارستان و هرمز در آن سرزمین یاد می کند.
باری در مجموع گفتار استخری که شیراز سیزده ناحیه (طسوج) دارد که در هر کدام از آنها قراء و کشتزارهایی موجود است که متصل به هم قرار گرفته اند. و نیز نظر ابن بلخی که در روزگار ملوک فرس، شیراز ناحیتی بود و حصاری چند بر زمین، می تواند روشنگر قدمت شیراز، به عنوان یک سرزمین مسکون آباد (و نه یک شهر بزرگ) باشد... .
خواجه شمس الدین محمد شیرزای که از نام آورترین شعرا و عرفای ایران زمین میباشد به سال 726 هجری قمری در شیراز متولد شد و در سال 791 هجری قمری در گذشت.
حافظ از همان ابتدا مورد احترام و تقدیس مسلمانان قرار گرفت و با وجود این که قبر او در ابتدا ساده و بیتکلف بود مورد زیارت مشتاقان قرار گرفت. تاورنیه که در دوره صفوی از این مکان دیدن کرده است، مینویسد:
"یک قبرستان دیده می‌شود که اطرافش محصور است و در وسط آن، رو به قبله، یک مقبره واقع شده که زیارتگاه دراویش و مردمان مقدس است که به آنجا میآیند و نماز میخوانند و آن مدفن حافظ است که ایرانیها او را بسیار احترام میگذارند."
آرامگاه حافظ در ابتدای خیابان خرابات، پایینتر از دروازه قرآن قرار دارد. بنای اصلی آرامگاه حافظ، از آثار کریم خان زند و مربوط به سال 1187 هجری قمری بوده که در وسط ایوانی با چهار ستون قرار داشته که از دو جانب شمال و جنوب گشاد بوده است و در دو سمت آن، دو اتاق بنا کرده بودهاند.
قبر حافظ، خارج از این بنا در وسط قبرستان و در پشت آن قرار داشته و در ادوار بعدی ، نرده های آهنی در اطراف قبر گذاشته بودهاند که صورت مناسبی نداشته است.
از سال 1314تا 1317هجری شمسی بارگاه حافظ، از طرف وزرات فرهنگ به صورتی که اکنون موجود است، در آمد.
سنگ حوضهای آبینه کریم خانی که ضمن امتداد خیابان زند شیراز خراب گردید، به محوطه آرامگاه منتقل گردید و در حوضهای آنجا کار گذاشته شد و با حفظ چهار ستون اصلی بنای قدیمی، 16 ستون یکپارچه سنگی نظیر آنها تهیه کردند
و ایوان بزرگ بیست ستونی کنونی را به طول 56 متر با تزیینات نقاشی، گچبری و کاشیکاری تماماً به سبک قدیم و اصیل شیراز ایجاد کردند.
بنای اصلی آرامگاه نیز به صورت سکویی با هشت ستون سنگی یکپارچه و سقف مسین و تزئینات کاشیکاری و اشعار در محل قبر و محاذی وسط ایوان بزرگ در باغ دوم ایجاد گردید و سنگ قبر قدیم در محل خود باقی ماند. قسمت جلوی آرامگاه حافظ دارای درختهای نارنج و دو حوض مربع مستطیل است. قبر خواجه در وسط این قسمت قرار دارد.
که قریب یک متر از زمین بلندتر است و گنبد آن از داخل دارای کاشیکاری معرق بسیار زیبایی است.
در زیر گنبد این غزل حافظ را روی کاشی نوشتهاند:
حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم
خوشا دمی که از این چهره پرده بر فکنم
قسمت جنوبی آرامگاه دارای دو باغچه زیباست
که دور آنها گل کاری و چمن کاری است و وسط آنها، دو حوض مربع مستطیل بزرگ است و طرفین حیاط، دو نارنجستان خرم و مفصل قرار دارد.
در جوار مزار حافظ، عده زیادی از دانشمندان، علما و شاعران مدفونند؛ از جمله: شیخ محمد اهلی (متوفا به سال 942 هـ.ق)
میرزا نصیر، ملقب به فرصت الدوله (1271 ـ 1339هـ.ق) قاسم خان والی (متوفا به سال 1289 هـ.ق) حجت الاسلام آقا سید مجتهد کازرونی (متوفا به سال 1342 هـ.ق) آقا محمد هاشم ذهبی، از بزرگان عرفانی سلسله ذهبیه؛ سالار جنگ، شاعر معاصر (متوفا به سال 1325 هـ.ش)
حجت الاسلام مرحوم حاج شیخ مهدی کجوری، (متوفا به سال 1293 هـ.ق) میرزا نظام الدین دستغیب (متوفا به سال 1030 هـ.ق) حجت الاسلام سید جامع محمد علی مجتهد کازرونی (متوفا به سال 1333 هـ.ش).
زمین پشت دیوار غربی حیاط شمالی حافظیه به مقبره دانشمندان اختصاص یافته است.
مشاهیر شیراز
حافظ شیرازی سعدی شیرازی ملاصدرای شیرازی وصال شیرازی فرصت الدوله شیرازی
کریم خان زند بابا کوهی اهلی شیرازی قاآنی شیرازی عرفی شیرازی و بیدل شیرازی
[ یک شنبه 30 / 1 / 1392برچسب:شیراز ,
] [ 2 PM ] [ roudijani ][
به شیراز آی و فیض روح قدسی
بجوی از مردم صاحب کمالش (حافظ)
شیراز مركز استان فارس، یکی از کلانشهرهای ایران و یکی از مهمترین شهرهای توریستی ایران است. ارتفاع این شهر از سطح دریا حدود 1500 متر بوده و در دامنه‌های رشته‌کوه های زاگرس قرار گفته است. فاصله شیراز تا تهران حدود 919 کیلومتر می باشد.
در افسانه ها آمده است كه شیراز فرزند تهمورس (از پادشاهان سلسله پیشدادیان) شهر شیراز را تأسیس كرد و نام این شهر برآمده از نام اوست. به روایتی دیگر؛ نام این دیار "شهر راز" بوده كه به اختصار شیراز خوانده شده است. در حالی كه بر اساس تحقیقات "تدسكو" شیراز به معنای مركز انگور خوب است و بالاخره بنا به نوشته كتاب "صورالاقالیم"، از جهت وجود دام های بسیار در دشت شیراز، آنجا را "شیرساز" نامیده اند. علاوه بر این؛ در گذشته، شیراز را شیدراز به معنای شیب بلند می خوانده‌اند. چون سطح این جلگه دارای شیب زیاد و طولانی است. حتی هم اکنون به محل‌های پایین شیراز؛ شی بازار یا شیب بازار می‌گویند.
این شهر از لحاظ پتانسیل گردشگری و جذب توریست از مهمترین شهرهای کشور است و چه از لحاظ طبیعت گردی چه از لحاظ فرهنگی، آثار باستانی و اماکن زیارتی کم نظیر است.که از مهمترین آنها آنوبانینی میتواند موارد زیر را نام ببرد: باغ دلگشا، باغ ارم، نارنجستان قوام، باغ عفیف آباد، باغ زیبای جهان نما، حافظیه، آرامگاه سعدی (سعدیه)، ارگ کریم خان، آستانه مبارکه حضرت شاهچراغ، دروازه قرآن، بازار وکیل، آرامگاه سیبویه، آستانه سید علاالدین حسین، حمام وکیل، آرامگاه خواجوی کرمانی، بقعهٔ هفت تنان، بقعهٔ چهل تنان، موزهٔ پارس، مسجد جامع عتیق، عمارت کلاه فرنگی و...
شیراز؛ این شهر باستانی، در طی گذشت ایام به القاب گوناگونی شهرت داشته که از آن جمله دارالملک، دارالعلم، ملک سلیمان را می توان نام برد. اما شاید مشهورترین و قدیمی ترین لقب شیراز همان ملک سلیمان است و بدین خاطر بر بسیاری از بناهای قدیمی شهر همچون عمارات باغ نظر، سردر بازار مشیر، نارنجستان قوام و... تصویرهایی از حضرت سلیمان نقش شده است که معمولا وی را بر تختی نشسته و در وسط مجلس نشان می‌دهد. عده‌ای از وزرا و تعدادی از دیوها گوش به فرمان او در اطرفش ایستاده‌اند و تعدادی از حیوانات وحشی و اهلی نیز در بین گلها و درختان و بدور حضرت سلیمان ترسیم شده اند.
نقشه گردشگری و مناطق دیدنی شیراز
شیراز، شهر حافظ و سعدی شهر گل و بلبل و مصداق و معرف یک شهر ایرانی است. فرهنگ و ادب ایران آنقدر با این شهر در پیوند است که واقعا نمی توان ایران و زبان فارسی را بدون شیراز و حافظ و سعدیش تصور کرد. لسان الغیب حافظ شیرازی که غزل عرفانی ایران را به اوج خود رسانید و آموزگار زبان فارسی: سعدی که به گفته همه بزرگان زبان فارسی مدیون آن استاد بلا منازع است هر یک به تنهایی برای افتخار کشوری کافی هستند؛ و در این خاک پاک خفته اند.
که نه بیرون ز پارس منزل نیست
شام و روم است و بصره و بغداد
دست از دامـــنم نمـــــــی دارد
خاک شـــــیراز و آب رکـــــن آباد (سعدی)
علاوه بر سعدی و حافظ و خواجو بسیاری از بزرگان تاریخ ایران از این خطه بر آمده اند و این شهر را به حق می توان پایتخت فرهنگ و زبان پارسی نامید.
خوشا تفرج شیراز، خاصه در نوروز
که برکند، دل مرد مسافر از وطنش (سعدی)
منابع:
anobanini
shirazcity (dot) org
chnphoto (dot) ir
wikipedia (dot) org
دیوان غزلیات، حافظ
سعدی و فلسفه زندگی، دکتر حیدر رقابی
دیوان اشعار، سعدی
سعدیه (آرامگاه و مقبره شیخ مشرف الدین بن مصلح الدین سعدی شیرازی)
آرامگاه سعدی یا سعدیه؛ آرامگاه یکی از بزرگترین شاعران قرن هفتم و تاریخ ادبیات فارسی، افصح المتکلمین، ابو محمد شیخ مشرف الدین بن مصلح الدین سعدی شیرازی است؛ كه در شمال شرقی شیراز، در انتهای خیابان بوستان و در مجاورت باغ دلگشا واقع شده است. این مكان در ابتدا خانقاه شیخ بوده كه وی اواخر عمر خود را در آنجا می گذرانیده است.
آرامگاه محمد شوریده شیرازی (مقبره شوریده فصیح الملک)
محمد شوریده شیرازی شاعر نابینای روشن دل در سال 1247 هجری قمری (؟) پای به جهان گذاشت و در هفت سالگی در اثر مرض آبله چشمانش را از دست داد مع الوصف از هشت سالگی به تحصیل پرداخت، یازده ساله كه بود پدرش دار فانی را وداع گفت. پدر شوریده نیز شعر می گفت و عباس تخلص می نمود و نسب خود را به اهلی شیرازی می رساند. شوریده در شانزده سالگی به معیت خان خود به مكه معظمه و مدینه طیبه رفت. مدفن شوریده در سعدیهشیراز، مقابل آرامگاه شیخ بزرگوار سعدی است.
باغ جهان نما (ساختمان کلاه فرنگی و باغ دیدنی جهان نمای شیراز)
باغ زیبای جهان نما از آثار دوران کریم خان زند است که در خیابان حافظ واقع شده است. ساختمان کلاف فرنگی این باغ به شکل هشت ضلعی و همانند ساختمان کلاف فرنگی باغ نظر ساخته شده است و طرح و اسلوب این باغ شبیه باغ نظر بوده و سروهای کهنی آنرا آراسته است. باغ زیبای جهان نما از آب رکن آباد مشروب می شده است.
نارنجستان قوام (باغ قوام، عمارت دوره قاجاریه شيراز)
نارنجستان قوام یا باغ قوام از عمارات دوره قاجاریه شیراز است كه در محله بالاكفت و در قسمت شرقی انتهای خیابان لطفعلی خان زند واقع است. احداث این بنا توسط علی محمد خان قوام الملك (1267-1257 ه. ق.) شروع شده و در حدود سال 1300 ه. ق. توسط میرزا محمدرضا خان، نوه قوام الملك اول و پدربزرگ قوام تكمیل شده است. ساختمان نارنجستان در حدود 940 متر مربع در زمینی به مساحت 3500 متر در دو قسمت شمالی و جنوبی بنا شد.
مقبره خواجوی کرمانی (آرامگاه و مقبره کمال الدین ابوالعطا محمود بن علی بن محمود)
کمال‌الدین ابوالعطا محمود بن علی بن محمود، متخلص به خواجوی کرمانی، شاعر و عارف بزرگ و برجسته ایرانی سده هشتم، در تاریخ سوم دی ماه سال 669 خورشیدی، مطابق با 20 ذی الحجه سال 689 ه. ق. در کرمان به دنیا آمد. او را "نخلبند شعرا"، "خلاق المعانی" و "ملک الفضلا" نامیده اند. خواجوی کرمانی فضایل مقدماتی را در کرمان کسب و سپس راهی شیراز شد و از محضر پرفیض علمای آن دیار توشه‌ها اندوخت.
ارگ کریم خان یا زندان کریم خان (قصر سلطنتی و اندرونی کریم خان زند حاکم شیراز)
ارگ کریمخان یا زندان کریم خان؛ قصر سلطنتی و اندرونی کریم خان زند؛ حاکم شیراز بوده است که در سال 1180 ه. ق. به دستور وی ساخته شده است. کریم خان زند برای ساختن قصر خود ماهرترین سنگ تراشان، معماران و هنرمندان آن عصر را به شیراز دعوت کرد و بهترین نوع مصالح را از شهرها و کشورهای مختلف خریداری نمود و در اختیار کارگران قرار داد. در ساختن ارگ، معماری نظامی و معماری مسکونی هر دو با هم به کار رفته است، چراکه ارگ؛ خانه پادشاه بوده و باید از ضریب امنیتی بالایی برخوردار باشد.
باغ عفیف آباد (عفيف آباد، باغ گلشن شیراز)
باغ عفیف آباد که آن را باغ گلشن نیز می نامند در مغرب شیراز و در جنوب خیابان قصرالدشت و در انتهای خیابان عفیف آباد واقع است. این باغ به نظر آنوبانینی، یکی از قدیمی ترین و زیباترین باغ های شیراز بوده و مساحت آن حدود 127 هزار متر مربع می باشد. این باغ در دوره صفویه از جمله باغ های آباد شیراز و مقر پادشاهان وقت بوده است. سازنده عمارت فعلی باغ با 17000 متر مربع زیربنا، میرزا علی محمدخان قوام الملک دوم می باشد که آنرا احداث نموده و قنات "لیمک" را که در 15 کیلومتری باغ و در محل قصر قمشه بود برای مشروب نمودن باغ خریداری کرد.
مسجد جامع عتیق (مسجد جمعه، مسجد جامع، مسجد آدینه؛ شیراز)
مسجد جامع عتیق (معروف به مسجد جمعه، مسجد جامع و مسجد آدینه)، از كهن ترین مساجد شیراز است كه در شرق شاهچراغ قرار دارد. این مسجد دو ایوانی در سال 281 ه. ق. به دستور عمرو لیث صفاری ساخته شد. ساختمان مسجد كه اولین هسته تاریخی شهر شیراز است مشتمل بر بنایی مرتفع است كه دارای چندین حجره و شبستان می باشد. این مسجد بنابر تحقیق آنوبانینی، دارای 6 درب ورودی و خروجی بوده است.
دروازه قرآن (دروازه قرآن شهر شیراز)
دروازه قرآنشیراز، در نزدیكی تنگ الله اكبر و در میان كوه های باباكوهی و چهل مقام، واقع شده است و یکی از زیباترین دروازه های اسلامی می باشد. این طاق در زمان حكومت عضدالدوله دیلمی در فارس، ساخته شد و قرآنی نیز در آن جای داده شد تا مسافرین به بركت عبور از زیر آن، سفر را به سلامت به پایان برسانند. به مرور زمان طاق شكسته و تخریب شد.
شاهچراغ (شاه چراغ، آرامگاه و زیارت گاه میر سید احمد بن موسی کاظم برادر امام رضا)
شاهچراغ یا شاه چراغ آرامگاهی معروف و متبرک است که امروزه به صورت یکی از مهمترین نقاط دیدنی شیراز تبدیل شده است. آرامگاه مربوطه محل خاکسپاری میر سید احمد، پسر امام موسی کاظم، امام هفتم شیعیان است و از اینرو زیارتگاه بسیاری از شیعیان گشته است. احمد بن موسی؛ پسر ارشد امام موسی کاظم (ع) و برادر امام رضا (ع) در راه پیوستن به برادر خود به سوی خراسان سفر نمود ولی در راه توسط افراد مأمون، خلیفه عباسی، در شهر شیراز به شهادت رسید.
باغ ارم شیراز (باغ زیبا و دیدنی ارم شهر شیراز، نمایشگاه گل و گیاه)
روایت كرده‌اند كه ارم نام باغی بهشت‌گونه بوده كه شداد پسر عماد، پادشاه عربستان، به منظور رقابت با بهشت ساخته بود. تاریخ ساخت و بنیان‌گذار اولیه باغ ارمشیراز، به درستی مشخص نیست؛ ولی توصیف‌هایی از آن در سفرنامه‌های متعلق به قرن دهم و یازدهم هجری آمده است. این باغ؛ تنوع گیاهی بسیار بالایی دارد و انواع مختلف و متنوع گیاهی از اقصی نقاط جهان در این باغ كاشته شده است؛ به شكلی كه باغ به شکل نمایشگاه انواع گلها و گیاهان درآمده است.
حافظیه (آرامگاه و مقبره خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی، لسان الغیب)
خواجه شمس الدین محمد شیرازی، غزل سرای بزرگ، متخلص به حافظ و ملقب به لسان الغیب و ترجمان الاسرار، در آغاز سده هشتم هجری در شیراز متولد و در سال 792 ه. ق. در شیراز درگذشت. حافظ ،قرآن را بنابر گفته خود، بر چهارده روایت، از بر بوده و از این رو حافظ خوانده شده است. وی علاوه بر جایگاه بسیار والایی که در شعر فارسی دارد، بنا بر تحقیق آنوبانینی جایگاهی بس رفیع در علوم ادب عربی نیز داراست.
حمام وکیل شیراز (کریم خان زند، وکیل الرعایا)
حمام وکیل با 11 هزار متر مربع مساحت، 8660 متر زیربنا، 120 متر طول و 80 متر عرض در سال 1187 ه. ق. توسط كریم خان زند در محله درب شاهزاده، خیابان طالقانی فعلی و در حد فاصل حمام وكیل و بازار وكیل ساخته شده است. این حمام بزرگ،از پیشرفته ترین اصول معماری زمان خود برخوردار است. برای مثال؛ ورودی حمام کوچک بوده و با شیبی ملایم به هشتی ورودی که پایین تر از سطح زمین قرار دارد می رسد.
عمارت کلاه فرنگی شیراز (آرامگاه وکیل)
عمارت کلاه فرنگی (آرامگاه وکیل) در میان باغ زیبایی بنا شده است. در زمان حکومت زندیه، این عمارت باشکوه محل پذیرایی میهمانان و سفیران خارجی و مراسم رسمی و اعیاد مختلف بوده است. بنا به وصیت کریم خان زند (وکیل الرعایا)، جسد وی را در شاه نشین شرقی عمارت دفن کردند و آنرا آرامگاه وکیل نامیدند. این عمارت به صورت هشت ضلعی بوده و بوسیله ازاره های سنگی یکپارچه و تزیینات کاشی کاری با نقوش اسلیمی، گل و مرغ، مناظر شکارگاه و صحنه های الهام گرفته از قصه ها و داستان های قدیمی تزیین شده است.
موزه هفت تنان (تکیه هفت تنان)
تکیه هفت تنان که یکی دیگر از بناهای کریم خان زند می باشد؛ باغ مصفایی است که در شمال آرامگاه حافظ در دامنه کوه تخت ضرابی (کوه چهل مقام) قرار گرفته و علت نامگذاری این بنا به هفت تنان، وجود هفت قبر از هفت عارف در این باغ است که کریم خان زند روی هر کدام، سنگ بزرگ بدون کتیبه ای نصب کرده است. قسمت جالب و تاریخی این بنا تالاری است که سقف آن بر دو ستون بزرگ یکپارچه استوار گردیده است.
باغ نظر
در محلی که اکنون موزه زندیه است، سابقا باغ وسیعی به نام باغ نظر بوده که عمارت کلاه فرنگی، ارگ کریم خانی و دیوانخانه را شامل می شده است. کریمخان از این بنا جهت پذیرش سفرای خارجی و یا انجام مراسم رسمی و مهم استفاده می کرده است. در شاه نشین شرقی عمارت کلاه فرنگی، قبر کریمخان زند قرار دارد.
بازار وکیل (بازار وکيل شيراز)
این بازار از شاهکارهای مهماری دوره زندیه است که هنوز پر جنب و جوش به حیات خود ادامه داده است. بازار وکیل در محله درب شاهزاده جنب مسجد وکیل واقع گردیده و از ویژگی های این بازار می توان به زیبایی و معماری خیره کننده و طاق های ضربی با حفره های تعبیه شده در آن اشاره نمود که به منظور تهویه هوا ساخته شده است.
مسجد وکیل شیراز
مسجد وکیل از آثار مشهور دوره کریمخان زند است که جزء هنرمندانه ترین بناهای تاریخی شیراز محسوب می شود. این مسجد در حد فاصل موزه پارس و بازار وکیل واقع شده است. منبر 14 پله آن که از سنگ مرمر یکپارچه ساخته شده از دیدنی های کم نظیر بناست و عرض وسیع صحن مسجد در شبستان جنوبی آن 48 ستون سنگی یکپارچه با حجاری های مارپیچ شیاردار وجود دارد که در نوع خود بی نظیر است.
مسجد نصیرالملک شیراز
مسجد نصیرالملک در مرکز شیراز و در محله گود عربان و جنوب خیابان لطفعلی خان زند واقع گردیده است. بانی مسجد؛ میرزا حسینعلی ملقب به نصیرالملک از بزرگان و اعیان شیراز در دوره قاجاریه است. این مسجد از نظر کاشیکاری و مقرنس کاری از زیباترین مساجد شیراز است و ستونهای سنگی آن به تقلید از مسجد وکیل ساخته شده است.
باغ دلگشا (شیراز)
این باغ در شمال شرقی شیراز و در نزدیکی آرامگاه سعدی واقع شده است. آب که از چشمه قنات آرامگاه سعدی جاری است این باغ را مشروب می سازد. تمام باغ با درختان نارنج پوشیده شده است. باغ دلگشا در دوره صفویع از باغ های معروف شیراز به شمار می آمده است. عمارت ارزنده ای از زمان قاجاریه در میان این باغ دیده می شود.
[ جمعه 9 / 12 / 1391برچسب:شیراز,
] [ 12 AM ] [ roudijani ][
بعد از مدت ها اومدم وبمو ابدیت کنم . از این به بعد بع علت درخواست علاقه مندان به باستان و ایران شناسی بشتر وقت خودمو صرف ابدیت کردن وبم میکنم . ضمن تشکر از لطف شما عزیزان امیدوارم خدمات بهتری در این زمینه به شما عزیزان عرضه کنم
خوشحال میشم با نظرات ارزندتون مرا در این زمینه یاری نمایید
[ جمعه 9 / 12 / 1398برچسب:شیراز, گردشگری , کارشناس گردشگری,
] [ 12 AM ] [ roudijani ][
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
